Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο…

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε δημόσιο και δωρεάν Πανεπιστήμιο…
Σήμερα θα πληρώνουμε και τα συγγράμματα.

Το νέο ακαδημαϊκό έτος ξεκινά με μια σημαντική καινοτομία: Ξεχάστε τα δωρεάν συγγράμματα. Υπό το πρόσχημα της κατάργησης της «δικτατορίας» του ενός και μοναδικού συγγράμματος, έρχεται η δικτατορία της αγοράς τους, της καθυστέρησής τους, της απεριόριστης εξεταστέας ύλης.
Ο νόμος 3549/2007, γνωστός σαν νόμος πλαίσιο, πέρα από τις άλλες του διατάξεις (managers, περιορισμός ασύλου, εσωτερικός κανονισμός, τετραετής προγραμματισμός, καθολική ψηφοφορία κλπ), αλλάζει και τον τρόπο διανομής συγγραμμάτων στους φοιτητές.
Ο διαφορετικός αυτός τρόπος διανομής συγκεκριμενοποιήθηκε με το προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθμ. 226 που δημοσιεύθηκε στις 20/11/2007 στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Τι ακριβώς συμβαίνει;

ΤΙ ΙΣΧΥΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ
Σε όλες τις σχολές οι φοιτητές έπαιρναν όλοι το ίδιο βιβλίο (σε πολλές σχολές και σε πολλά μαθήματα έπαιρναν δύο ή και τρία βιβλία για κάθε μάθημα) άμεσα και δωρεάν. Με το νέο τρόπο διανομής το κάθε τμήμα πρέπει να συντάξει μια λίστα (μέχρι τέλος Μάρτη) με τουλάχιστον δύο προτεινόμενα συγγράμματα για κάθε μάθημα και ο κάθε φοιτητής να διαλέξει ένα μόνο από όσα προτείνονται.
Με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς ο καθένας επιλέγει το σύγγραμμα που θέλει και η γραμματεία του κάθε τμήματος στέλνει στους εκδοτικούς οίκους πόσα συγγράμματα χρειάζεται. [Άρθρα 1, 11 & 12 του Π.Δ.]
Αν για κάθε μάθημα ήταν απαραίτητα περισσότερα από ένα συγγράμματα, παίρναμε και τα υπόλοιπα δωρεάν. Στο άρθρο 1 του Π.Δ. αναφέρεται επί λέξει για το επιλεγόμενο σύγγραμμα ότι πρέπει να «καλύπτει κατά το δυνατόν ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης και του περιεχομένου του μαθήματος».
Προβλέπει δηλαδή ρητά και κατηγορηματικά τη δυνατότητα (που θα μετατραπεί σε συνήθη πρακτική) το δωρεάν σύγγραμμα να καλύπτει μέρος μόνο της ύλης. Τα υπόλοιπα απαραίτητα συγγράμματα προφανώς θα τα αγοράζουμε…
Στις περισσότερες σχολές παίρναμε τα βιβλία μέσα στον Οκτώβρη, το πολύ αρχές Νοέμβρη. Η καινούρια διαδικασία είναι προφανώς πολύ πιο χρονοβόρα: Η λίστα μαζεύεται σε κάθε σχολή, την επεξεργάζεται η γραμματεία, πάει στον πρύτανη, παραγγέλνονται τα βιβλία στους εκδοτικούς οίκους ή στο Πανεπιστημιακό τυπογραφείο και φτάνουμε Χριστούγεννα. Ο ίδιος ο νόμος δίνει το περιθώριο στους εκδοτικούς οίκους να παραδώσουν τα βιβλία δύο μήνες μετά την έναρξη (δηλαδή μέσα Δεκέμβρη). Στην πράξη θα παίρνουμε βιβλία λίγο πριν την εξεταστική.
Ο κάθε φοιτητής δήλωνε τα μαθήματα επιλογής που ήθελε και έπαιρνε τα βιβλία. Αν κοβότανε στο μάθημα ή δεν του άρεσε και αποφάσιζε σε επόμενο εξάμηνο να αλλάξει το μάθημα επιλογής έπαιρνε το αντίστοιχο βιβλίο.
Στο άρθρο 2 του Π.Δ. αναφέρεται επί λέξει «Οι φοιτητές δικαιούνται δωρεάν προμήθειας αριθμού διδακτικών συγγραμμάτων ίσου με το συνολικό αριθμό των μαθημάτων… Αν οι φοιτητές επιλέξουν περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα… το δικαίωμα προμήθειας συγγραμμάτων δεν επεκτείνεται και στα επιπλέον μαθήματα».
Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος αλλάξει μάθημα επιλογής δεν δικαιούται δωρεάν σύγγραμμα για το νέο μάθημα που επέλεξε αλλά πρέπει να το αγοράσει.
Γνωρίζαμε ότι θα εξεταστούμε στην ύλη που ορίζει το ένα και μοναδικό βιβλίο που έχουμε. Σε αρκετές περιπτώσεις δινόταν και δεύτερο βιβλίο για να καλυφθεί η ύλη, αλλά σε κάθε περίπτωση η ύλη ήταν σαφώς προσδιορισμένη. Το κάθε προτεινόμενο σύγγραμμα θα πρέπει να καλύπτει όλη ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης [άρθρο 1]. Αν χρειάζεται να δοθεί και δεύτερο βιβλίο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σύγγραμμα (μαζί με το άλλο βιβλίο) αρκεί όμως να μην επικαλύπτεται σε κανένα σημείο η ύλη τους. [άρθρο 7]

Σε κάθε περίπτωση η εξεταστέα ύλη περιλαμβανόταν όλη στα δωρεάν διανεμηθέντα βιβλία. Στο άρθρο 7 του Π.Δ. δίνεται η δυνατότητα να οριστούν σαν ένα (1) σύγγραμμα περισσότερα από ένα βιβλία. Αυτό όμως πρακτικά δεν γίνεται γιατί:
Ο αντίστοιχος τομέας του τμήματος δεν ενδιαφέρθηκε ή δεν το προέβλεψε.
Προϋπόθεση είναι η ύλη να μην είναι επικαλυπτόμενη (πράγμα απίθανο αν μιλάμε για βιβλία σε παρεμφερές γνωστικό αντικείμενο).
Αν τα δύο ή τρία απαραίτητα στο μάθημα και στην εξέταση διαφορετικά βιβλία, έχουν ήδη δηλωθεί σαν διαφορετικά συγγράμματα στη λίστα, ακυρώνεται η δυνατότητα να θεωρηθούν σαν ένα σύγγραμμα αποτελούμενο από πολλά βιβλία.


Να δοθούν δωρεάν, τώρα, όλα τα βιβλία
Να καταργηθεί η λίστα συγγραμμάτων
Γιατί δεν είναι δυνατόν μετά την οικονομική αιμορραγία σε φροντιστήρια και παραπαιδεία για να μπούμε στο «δωρεάν» και «δημόσιο» Πανεπιστήμιο να μας εξαναγκάζουν σε πληρωμή πανεπιστημιακών βιβλίων της τάξης των 50, 60, 90, μέχρι και 120 €.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να πάρουμε τα βιβλία λίγο πριν την εξεταστική, ή να μας λένε ότι βιβλίο είναι η προφορική παράδοση του καθηγητή, ή να τα βρούμε στη βιβλιοθήκη και να τα φωτοτυπήσουμε. Αυτό δεν είναι Πανεπιστήμιο, είναι ΙΕΚ κακής ποιότητας.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να περάσουν οι τρεις από τους τέσσερις μήνες του εξαμήνου χωρίς να έχουμε βιβλία και αυτό να το λένε αναβάθμιση και μεταρρύθμιση των Πανεπιστημίων.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να βρίσκουνε 28 δις € για να βολέψουν τους τραπεζίτες και να μη βρίσκουν 4 εκατομμύρια € να δώσουν βιβλία σε όλους τους φοιτητές σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να μας λένε ότι η λύση είναι να δανειστούμε από τις βιβλιοθήκες όταν ξέρουμε ότι στους προϋπολογισμούς των ΑΕΙ τα κονδύλια για τις βιβλιοθήκες δεν επαρκούν.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να αρχίσουν εκδοτικοί οίκοι να λαδώνουν και να πιέζουν καθηγητές με οικονομικά ή εκδοτικά ανταλλάγματα ώστε να μπει και το «δικό» τους βιβλίο στη λίστα και να εκτιναχτούν οι πωλήσεις τους.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να μην είναι καθορισμένη, πεπερασμένη, συγκεκριμένη, εξεταστέα ύλη. Αλλιώς την ορίζει το ένα σύγγραμμα, αλλιώς το άλλο. Σε άλλο βαθμό την αναλύει το ένα, σε άλλο βαθμό την αναλύει το άλλο. Από πού θα διαβάσουμε για την εξεταστική;
Γιατί τα συγγράμματα δεν τα θέλουμε κυρίως για να γίνουμε «πανεπιστήμονες» σε κάθε ένα ξεχωριστό μάθημα (πράγμα ακατόρθωτο). Τα θέλουμε για να μάθουμε τα βασικά και να ανταπεξέλθουμε στις εξετάσεις.
Γιατί με τη φάμπρικα των πολλαπλά προτεινόμενων συγγραμμάτων η εξεταστέα ύλη θα είναι ασαφής και απεριόριστη, η καθηγητική αυθαιρεσία θα εκτιναχτεί, η αυθεντία θα καθιερωθεί και οι απαιτήσεις θα είναι παράλογες.
Γιατί ξέρουμε ότι κάθε καθηγητής θέλει να μάθουμε τέλεια και σε βάθος το μάθημά του, χωρίς να υπολογίζει ότι και οι άλλοι καθηγητές απαιτούν να μάθουμε τέλεια και σε βάθος το δικό τους μάθημα.
Τέλος γιατί δεν πρόκειται να γίνει τίποτε αν αναμένουμε να λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το δημιούργησαν (Υπουργείο), αυτοί που το αποδέχτηκαν (Πανεπιστημιακές Διοικήσεις), αυτοί που δεν αντιστάθηκαν ή αυτοί που εμπαίζουν τους φοιτητές λέγοντας ότι όσοι κινδυνολογούμε (ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες).
Επειδή τα πάντα με αγώνες κερδίζονται, ας κερδίσουμε με αγώνα το δικαίωμα στη δωρεάν και άμεση διανομή όλων των συγγραμμάτων.